Historie stworzone w naszej wyobraźni ...

Drodzy Uczniowie, stworzyliście wspaniałe historie w ramach liternetowego konkursu. Chciałabym, aby inne dzieci miały możliwość przeczytania historii, które zostały wykreowane przez Waszą wyobraźnię. Zamieszam w tym poście wszystkie opublikowane książeczki. Wśród nich zostaną wyłonieni laureaci. Rozstrzygnięcie konkursu nastąpi 12 czerwca 2017r na spotkaniu z rodzicami.

Konkurs liternetowy

Konkurs przeznaczony jest dla uczniów klas czwartych. Celem inicjatywy jest stworzenie elektronicznych książeczek w aplikacji komputerowej Storybird.com w wybranej przez ucznia formie wypowiedzi. Tematyka utworu musi  nawiązywać do priorytetu MEN – wychowanie do wartości. Termin ukończenia książeczek: 15 maja 2017r. Zwycięskie prace zostaną umieszczone na blogu: Książeczki do poduszeczki.blogspot.com.

Organizatorzy:

p. Beata Surmacewicz

p. Małgorzata Woroszyło

„Hobbit”, John Ronald Reuel Tolkien

        Hobbit Bilbo, niespodziewanie dla samego siebie, wyrusza w podróż po skarb jako włamywacz, czyli ktoś odpowiedzialny za zdobywanie informacji, wskazywanie właściwej drogi, rozwiązywanie trudnych sytuacji. Towarzyszy mu trzynastu krasnoludów i (przez pewien czas) czarodziej Gandalf. Skarb znajduje się we wnętrzu Samotnej Góry, gdzie pilnuje go Samug - smok.         

        W czasie wędrówki Bilbo poznaje elfy, tajemniczego człowieka - niedźwiedzia, Beorna, Wodza Orłów, bohaterskiego Barda - obrońcę miasta Esgaroth przed Smaugiem. W końcu bierze udział w Bitwie Pięciu Armii, a przede wszystkim znajduje zaczarowany Pierścień, własność stwora Golluma zamieszkującego najgłębsze jaskinie Gór Mglistych.

         Skarb zostaje odnaleziony, a hobbit zmienia się w istotę doświadczoną, ceniącą przyjaźń, umiejącą podejmować mądre i odpowiedzialne decyzje.

Emilia B. kl. IV b

„Nasza mama czarodziejka”, Joanna Papuzińska

    W książce pt. „Nasza mama czarodziejka” główną bohaterką jest mama, która robi same dobre uczynki.

         Lektura składa się z kilku rozdziałów. Chciałabym opisać części, które mi się najbardziej podobają.

      Rozdział pt.  „ Jak nasza mama zreperowała księżyc” opowiada o tym , jak księżyc chciał zobaczyć z bliska, jak wygląda miasto . Zaczepił o wysoką wieżę i obtłukł sobie rożek. Wyglądał jak nadłamany rogalik. Mama zagniotła ciasto i ulepiła rożek, taki jakiego brakowało księżycowi.

         Kolejny rozdział opowiada o tym, jak mama urządziła swoim dzieciom podróż samochodem. W jednym z bloków mieszkało dwóch chłopców, których wujek miał samochód i przewoził ich po mieście. Dzieci bardzo im tego zazdrościły, bo miały tylko starą, zabawkową ciężarówkę. Mama powiększyła ten samochód, patrząc przez szklaną popielniczkę. Miała ona wypukłe  dno i kiedy patrzyło się przez nią, wszystko wydawało się większe niż naprawdę. Dzięki temu dzieci mogły pojeździć swoim autem po mieście.

         Ta mama to prawdziwa czarodziejka. Chciałabym, aby moja mama potrafiła tak czarować.

Zuzanna P. kl. IV b

„Zosia i jej zoo”, Amelia Cobb

         Książka pt.: „Zosia i jej zoo” („Puchata foczka” ) opowiada o dziewczynce, która ma zwierzątko o imieniu Mip (surykatkę).

         Dziadek Zosi miał zoo. Zosia mogła do zoo przychodzić, kiedy chciała, miała także kluczyk w kształcie łapki, dzięki któremu mogła rozmawiać ze zwierzętami.

         Pewnego popołudnia Zosia i Mip poszli na spacer, po kilku minutach znaleźli foczkę. Zosia wzięła ją na ręce i spytała się jej, jak ma na imię. Foczka odpowiedziała: „Mam na imię Gwiazdeczka”. Wieczorem, gdy już wszyscy wrócili do domu, Zosia zrobiła foczce przytulne miejsce do spania. Po jakiejś godzinie Zosia się obudziła, bo usłyszała piski. Dziewczynka zbudziła Mipa, poszli,  wzięli latarkę,  zapalili ją, poświecili nią na Gwiazdeczkę. Spytali się jej, co się stało. Foczka odpowiedziała: „Boję się ciemności”. Następnego dnia Zosia i Mip poszli do zoo, spytali się dziadka Horracego, do jakiej zagrody mogą ją włożyć. Dziadek Horacy powiedział, że do reszty fok.

Aleksandra D. kl. IV b

„Harry Potter i kamień filozoficzny”

Moją ulubioną książką jest „Harry Potter i kamień filozoficzny”. Opowiada ona o przygodach jedenastoletniego chłopca, który dowiaduje się, że jest czarodziejem.

         Pewnego dnia Harry udaje się ze swoim kuzynem, ciotką i wujem do domu nad morzem. Miało to na celu powstrzymanie „napadu” sów na dom Darsleyów. W nocy, kiedy wszyscy prócz Harrego usnęli, przyszedł człowiek-olbrzym. Miał on na imię Hagrid. Wszystkich to obudziło, ponieważ Hagrid zamiast pukać wyważył drzwi. Tak rozpoczyna się 7-letnia przygoda Harrego Pottera i jego przyjaciół.

         Najlepszymi przyjaciółmi Harrego są: Ron Wesley i Hermiona Grendżer.

Hermiona jest bardzo mądrą i pilną uczennicą, natomiast Ron lekceważy wszystkie obowiązki. Harry jest jednym  z kilku graczy „Quddicha”*,  którzy dostali się do drużyny w pierwszym roku uczęszczania do „Hogwardu”**. W „Hogwardzie” są cztery domy: „Sliterin”, „Hafylpaf”, „Ravenclow”, i „Gryfindor”. W Hogwardzie są inne przedmioty niż w szkołach podstawowych.

         Moim zdaniem, Harry Potter to bardzo ciekawa książka.

*Quiddich - Dyscyplina sportowa w czarodziejskim świecie.

**Hogward - Uniwersytet

Antek Dz. kl. IV b 

„Szkoła na końcu świata”, Dufresne Didier

Książka pt.: „Szkoła na końcu świata” opowiada o przygodach Marianny i Feliksa.

       Gdy żółty autobus podjechał pod bramkę, Marianna weszła do autobusu i jak co dzień usiadła obok Feliksa. Dzieci chodziły razem do szkoły łyżwiarskiej. Marianna zapytała się Feliksa, czy napisał wypracowanie z francuskiego? Feliks odpowiedział, że napisał i dodał, że bardzo długo nad nim pracował. Po kilku godzinach nadeszła lekcja języka francuskiego. Na końcu lekcji pani prosiła o wypracowanie na biurko pani nauczycielki. Gdy Feliks i Marianna wyszli na przerwę na podwórko, podeszła do nich zdenerwowana pani od francuskiego. Zaczęła krzyczeć na chłopca za to, że zostawił jej pustą kartkę zamiast wypracowania. Całą sytuację usłyszał pan dyrektor i zdecydował, że Feliks nie będzie mógł jeździć z klasą na treningi łyżwiarskie, aż do poprawy. Marianna zaczęła śledzić innych uczniów, żeby się dowiedzieć, kto zrobił taki psikus Feliksowi. Na jej czarnej liście byli: Emil, Aurelia i Łukasz. Emil był najgrubszy, Aurelia bardzo często używała takich słów jak: wow, cool itp., a Łukasz był najwyższy i bardzo lubił się chwalić. Najpierw postanowiła śledzić Emila. Chłopak zawsze ją zaczepiał, więc stwierdziła, że to nie on. Potem przepytała Łukasza. Powiedział, że tak naprawdę to przyjaźni się Feliksem, a dodatkowo już za rok przeniesie się do szkoły z piłką nożną. Została tylko Aurelia. Wychodząc ze szkoły, zobaczyła chłopaka, który podchodzi do bramy szkoły, gdzie już była Aurelia. Gdy dziewczyna zobaczyła Mariannę, powiedziała, że to jej chłopak. Marianna nie wiedziała, co ma zrobić, bo śledztwo nie przyniosło skutku. Po kilku miesiącach sprawa wyjaśniła się, a wtedy okazało się, że to Tadek, największy fan Feliksa. Pan dyrektor cofnął karę chłopakowi, dlatego mógł on nadal jeździć na treningi łyżwiarskie. Bardzo polecam tę książkę i serdecznie zapraszam do jej przeczytania.

Anna S. kl. IV b